Dünyada fitne-fesat çıkarmak için sürekli sinsi planlar kuran Emperyalistlerin ellerinde bulunan bu nükleer başlıklar, kendilerine boyun eğmeyenleri zorla dize getirmek için birer tehdit unsuru olarak kullanılmaktadır. Bu gerçekleri örtmek için de her zaman hedef olarak başkalarını göstermektedirler ki, gözler kendile rine dönüp tepkilerin adresi haline gelmesinler.

Radyoaktif maddelerin kontrol edilememesi ve kullanıldıkları yerlerde sızmaların ortaya çıkması da başlı başına büyük bir felakettir.

Teknolojik gelişmelerin beraberinde getirmiş olduğu en büyük tahribatlardan biri de kitle iletişim araçlarının yanlış ve insanlığın zararına kullanılmasıdır. Kitle iletişim araçlarını ellerinde bulunduran Emperyalistlerin ve bunların işbirlikçileri olan yerel yönetimlerin bu araçları cahil ve bilinçsiz insanları ahlaktan, düşünmekten, üretmekten, yönetimden, yaşamdan koparıp kendi istekleri doğrultusunda yönlendirmeleri sonucu ortaya çıkmış olan manzara, gerçekten içler acısıdır. Derin ve geniş düşünülmediğinde görülmeyen bu manzara, adeta insanların hayvanlarla aynı kefeye konulup insani özellik ve değerlerinden uzaklaştırılmalarından başka bir şey değildir.

Yine olayın başka bir boyutu, belki de en önemlisi, ortaya konulacak yaklaşım ve değerlendirmelerde fayda-zarar ilişkisinin dikkate alınarak hareket edilmesidir. Yüce Rabb'imizin içkiyi yasaklarken ortaya koymuş olduğu en önemli hakikatlerden biri de budur. Yani içkinin bazı yararları da olabilir. Fakat zararları daha fazladır. Öyleyse eğer bir şeyin zararları yararlarından daha fazla ise onun insanlığın yararına olduğunudan söz edilemez. Bu durum aynı zamanda insan fıtratına da terstir; gerek maddi (dünyevi) çalışmalarda gerekse uhrevi çalışmalarda insanın kabul edemeyeceği bir şeydir. Eğer bazı şeyler görünürde böyle gözüküyorsa bile aslında bahsettiğimiz gerçeklik değişmiyor.

Örneğin bir insan eğer malından, zamanından, çocuklarından veya canından fedakarlık ediyorsa (İlayı kelimetullah için çalıştırıyorsa), bunun sebebi Allah'ın rızasını, cennette elde edeceği daha güzel nimetleri ya da O'nun gazabının neticelerini düşündüğündendir. Hangi yönden bakarsak bakalım, kişinin bunları yaparken aslında kendisini ve elde edeceği kârı düşünerek yaptığına şahit oluyoruz. Çünkü bunları yapmazsa uğrayacağı zararın büyüklüğünü ve er ya da geç karşısına çıkacak olan faturanın kabarıklığını düşünüyor.

Böylelikle kâr-zarar hesabını yaptıktan sonra adımını atıyor. Bunu yapmayanlar ise genellikle zararlı çıkıyorlar. Bu hal sadece Allah'a inanan kimseler için değil, inanmayanlar için de geçerlidir. Örneğin birileri ticaretle uğraşırken, insanlara yardımda bulunurken, herhangi bir makam-mevkiye ulaşabilmek için çeşitli fedakarlıklarda bulunurken… kısaca bütün kararlarını vermeden önce kendi akıllarına danışıp kalplerinin sesini dinliyorlar. Eğer kalpleriyle akılları bir olup onları bir şeyi yapmaya itiyorlarsa veya bundan uzaklaşması için komut veriyorlarsa, sözkonusu şeyi büyük ihtimalle yaparlar. Burada alınan kararlar veya yapılması düşünülen çalışmanın doğru olup olmaması; kişinin kendini tanıyıp tanımamasına (veya ne kadar tanıdığına), Allah'a olan inancına, ilmine (bilgisine), iradesinin kuvvetliliğine, basiretine ve bunlar neticesinde ortaya çıkan muhakemenin dikkate alınıp alınmamasına bağlıdır. Şayet bütün bunlar dikkate alınarak ortaya konulanlarda Allah'a tevekkül ediliyorsa, işin zahiri zararlı gibi gözükse bile aslında ortaya çıkan ürün insanlığın yararınadır. Bunun karşılığı ya dünyada alınır, ya da ahirette. Tabi bunun en önemli şartı da İhlas'tır. Yani Allah rızasının esas alınmasıdır. Eğer bu ihlas başka şeyler için ise ele geçecek olan da niyet edilen şeyin kendisidir.

Eğer bir şeyin zararları faydalarından fazla olduğu halde bunun önlemi alınmıyor ve kullanılmasına izin veriliyorsa, kesinlikle bunun iyi niyetle ortaya çıkartıldığından söz edilemez. Bunun bir tek açıklaması olabilir. O da birilerinin menfaatlerinin korunmaya çalışılması olayıdır. Oysa yaşamın diğer bütün alanlarında olduğu gibi üretimde ve teknolojik gelişmelerde de fıtri değerlerin korunması ve tabii imkanlardan faydalanma özgürlüğünün doğru temelde kullanılması gerekir. Çünkü meydana gelen bu yıkım ve tahribatların çoğu özgürlükler(!) adına yapılmaktadır. Fakat netice, köleleştirme, zulüm, hakların gasp edilmesi ve bu imkanların bir ezme aracı olarak kullanılması olmuştur.

Görmek ve anlamak için bakmak, düşünmek, sorgulamak, ibret almak ve harekete geçmek gerekir. Çünkü harekete geçirmeyen tespit ve eleştiriler hiçbir anlam ifade etmez. Bu mantıkla hareket etmek doğru olmadığı gibi aynı zamanda ucuz ve basit yaklaşımlarla sorumluluğun yerine getirildiğine inanmaktır ki, bu durum kişinin sadece kendini avutması ve böylece psikolojik olarak rahatlamaya çalışmasından başka bir şey değildir.